Wat David Bowie mij leerde

Wat David Bowie mij leerde…

by Rineke de Jong, 26-3-2016

25-3-2016 de expositie “David Bowie IS” bezocht in het Groninger Museum. Jammer dat hij er niet meer is, David Bowie  is te jong gestorven. Ik ben vanaf het begin een liefhebber van zijn muziek en performance geweest. De LP “Alladin Sane” kocht ik vanwege de schittende hoes. In 1980 had ik naar aanleiding van een kleine zwart/wit krantenfoto onderstaand schilderij gemaakt. Dat was nog in de periode dat ik niet met mijn schilderkunst naar buiten kwam. Op de expositie is het originele kostuum te zien.

Ashes to Ashes, 1980 by Rineke de Jong

Een geweldig spektakel. Video’s op kleine en super grote beeldschermen, affiches, schilderijen van zijn hand, allerlei schrijfsels, kleding en ga zo maar door. Alle teksten die het museum bij elk item plaatste heb ik gelezen. Meteen werd ik één ding gewaar: Heel veel dingen in mijn leven zijn niet goed gelopen. Ik heb altijd hard gewerkt, met veel overgave en passie. En toch heeft het me tot nu toe niet gebracht wat het zou kunnen hebben gebracht. Een aantal dingen kwamen hard bij me binnen. Er moet aan verschillende voorwaarden worden voldaan om succes te hebben.

Wat David Bowie mij leerde…

Ten eerste is het heel belangrijk dat je wordt geboren in een harmonieus gezin en in een liefdevolle en beschermde omgeving. Dit is de bakermat voor het maken van goede keuzes in je leven. Dat geluk had David Bowie. Ook denk ik dat als je een liefdevolle jeugd hebt gehad je veel beter je weg in het leven kan vinden. Je kunt het dan ook beter doorgeven. Alles groeit en rijpt veel beter in goede aarde.

Ten tweede. Hou de draad vast. Hou je doel voor ogen.

Talent en doorzettingsvermogen zijn blijkbaar niet voldoende. Een goede start in het leven is het belangrijkste ingrediënt om te slagen. Beschadigingen kan je cosmetisch wegwerken of verdoezelen, maar blijven er wel altijd zitten, ook al zie je ze niet direct of zijn ze onzichtbaar voor niet ingewijden. Dat geldt voor dingen, maar ook voor mensen. Bijvoorbeeld: een prachtig gerepareerd waardevol ding vermindert toch in waarde, want het is gerepareerd. De bruikbaarheid is als vanouds, maar toch… je weet dat het niet meer zo is als het was. Dat geldt ook voor mensen. Misschien nog wel meer!

Voor mijzelf geldt dat alles in hoge mate. Ik ben een kampioen in het kiezen van de verkeerde partner. Er zit geen lijn in wat ik doe. Ondanks alle lof die ik krijg voor mijn kunst, weet ik mijn kunst en mijzelf niet goed voor het voetlicht te plaatsen. Onzekerheid, die stamt uit mijn vroegste jeugd, is hier debet aan. Al mijn pogingen om deze stemmen uit mijn hoofd te krijgen hebben tot nu toe gefaald. Van nature ben ik verlegen en heel goed van vertrouwen. Een voordeel of een nadeel? Ik kan alleen zeggen dat ik heel goed heb geleerd te overleven. Maar er zit een groot verschil tussen overleven en leven. Het verschil daartussen voor mij is leegte. Om het beeldend uit te drukken: de kachel in mijn huis wordt niet gestookt, ik heb het altijd koud. Ik zie het terug in mijn schilderijen. In elke periode, na elk opkrabbelen en weer opnieuw beginnen. Van toen ik nog niet alleen was, tot nu. Het viel me laatst op dat op elk schilderij nog maar één personage voorkomt, terwijl dat er voorheen meer waren. Ook zie ik een verandering in kleur en sfeer, na elke verandering in mijn leven. Schilderen is een onbewuste reflectie van jezelf. Schilderen laat je kwetsbaarheid zien, maar ook je sterkte. Kwetsbaarheid is de geboorteplaats van vernieuwing, creativiteit en verandering.

Ondanks dat ik me heb laten onderdompelen in de wereld van David Bowie en ervan heb genoten, werd ik er toch ook heel verdrietig van. Ik ben blij dat ik er was, want door hem vielen voor mij ineens de puzzelstukken van mijn leven op zijn plaats. Daarom heb ik het boek “David Bowie IS” gekocht. Door lezen weer opieuw beleven. Dank je wel Groninger Museum en David Bowie.